Altijd maar proberen te ontkomen aan de ellende; nooit beëindigen van de oorzaak
Wij willen ons verdriet niet begrijpen, wij willen er niet naar kijken. Wij zeggen nooit: Wat is dit verdriet nu eigenlijk? Het enige waar wij belangstelling voor hebben, is ontsnappen aan het verdriet. Dat is niet onnatuurlijk, het is de instinctieve beweging van het verlangen. Maar wij accepteren het verdriet als behorend tot het leven en daarom wordt het vluchten veel belangrijker dan het verdriet zelf. In onze vlucht voor het verdriet raken we het spoor bijster in mythen en symbolen. En zo komen wij er nooit toe te onderzoeken of er een eind aan het verdriet kan worden gemaakt.
Leven en dood, blz. 123, r. 15
