Kan de geest vrij van strijd zijn, net als die boot die zich op de wind voortbewoog? Dat is de vraag, niet hoe je een toestand moet bereiken waarin niet wordt gestreden. De inspanningen om zo’ n toestand te bereiken zijn op zich weer een proces van strijd, dus wordt die toestand nooit bereikt. Maar als je elk ogenblik opnieuw bekijkt hoe de geest verstrikt raakt in eindeloze inspanningen ~ als je dat feit gewoon bekijkt, zonder te proberen het te veranderen, zonder te proberen de geest een bepaalde toestand op te dringen, die je rust noemt ~ dan zul je ontdekken dat de geest spontaan ophoudt zich in te spannen. En in die toestand kan hij enorm veel leren. Leren is dan niet domweg een proces van informatie opdoen, maar het ontdekken van de enorme rijkdommen die buiten het bereik van de geest liggen. En de geest die deze ontdekkingen doet beleeft daar veel vreugde aan.
