Het is een absolute noodzaak dat we leed begrijpen en er boven uit komen. Kan dat? Met andere woorden: kan de geest dat gevoel van diepe innerlijke eenzaamheid begrijpen? Wanneer we ons eenzaam voelen maakt het ons bang, raken we gedeprimeerd en daar komen verschillende stemmingen uit voort. Wel, kun je dat waarnemen zonder ervoor op de vlucht te slaan, zonder te willen rationaliseren, zonder enige vluchtbeweging? Als je je eenzaam voelt, met alles wat dat inhoudt aan vluchtneigingen of aan gehechtheid, kun je daar dan naar kijken zonder te willen vluchten? Kun je dat gewaar zijn zonder te rationaliseren, zonder te zoeken naar wat de oorzaak is, alleen maar waarnemen? Bij dat waarnemen ontdek je dat je vlucht in een idee, een opvatting of een geloof waaraan je gehecht bent. Kun je dat geloof gewaar zijn en doorhebben dat het een vlucht is? Als je dat rustig waarneemt, dan verdwijnen vluchtpogingen en geloof zonder dat je er enige moeite voor doet.
Vrijheid en meditatie, blz. 75, r. 16