Het denken, dat een kennisprodukt is, heeft de mens dus niet veranderd en zal hem ook nooit doen veranderen, omdat kennis altijd begrensd is en dat altijd zal blijven. Daarom vraag je je opnieuw af, kan het denken ooit besef krijgen van zichzelf – dat denken, dat ons hele bewustzijn heeft opgebouwd, met aktie en reactie, met zintuigelijke gewaarwordingen, met zinnelijkheid, angsten, toekomstdromen, het najagen van genot, het kwellende van eenzaamheid en al het leed, dat de mens zichzelf op de hals heeft gehaald door oorlogen, door zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel, door brutale egocentriciteit? Dat alles is het werk van het denken, dat ook het onbegrensde heeft uitgedacht, en een god die in die onbegrensdheid woont. Dat alles is het werk van tijd en denken.
Laatste dagboek, blz 91, r.22
Jiddu Krishnamurti
