De ontkenning van tijd betekent mutatie; deze vindt plaats wanneer de dingen die de tijd in het leven heeft geroepen-gewoonte, traditie, hervorming, de idealen- worden ontkend. Zweer de tijd af en mutatie is opgetreden, een totale mutatie, niet de wijziging in patronen of de vervanging van het ene patroon door het andere. Tijd om van hier naar daar te gaan is geen illusie, maar iedere andere vorm van tijd is dat wel.
Deze mutatie impliceert aandacht en uit die aandacht ontstaat een totaal andere vorm van actie. Deze actie wordt geen gewoonte, geen herhaling van een sensatie, van een ervaring, van kennis die het brein afstompt en ongevoelig voor veranderingen maakt. Deugdzaamheid ligt dan niet in de verbeterde gewoonte, in de verbetering van het gedrag; ze kent geen patroon, geen beperking; ze draagt niet het stempel van de achtenswaardigheid, is dan geen na te streven ideaal dat door de tijd is opgebouwd. Deugdzaamheid is dan een gevaar en niet een tam element van de maatschappelijke orde. Liefhebben betekent dan vernietiging, een revolutie, niet een economische of een sociale revolutie, maar een revolutie in het totale bewustzijn.
Aantekeningen blz. 145, r.3
