Doel en leven Gelijk een wolk. die door den wind over de vallei word voort gezweept, zoo wordt de mensch, waar hij zich ook bevindt, heen gedreven door het leven. De mensch heeft geen vast doe), hij verstaat de beteekenis van het leven niet, maar is gelijk aan de wolken, die geen rustplaats hebben, die […]
Het andere soort van leren – waaraan we lang niet zozeer gewend zijn, omdat we in sterke mate slaven zijn van gewoontevorming en traditie en alle denkbare vormen van conformisme – is waarnemen zonder de begeleiding van vooraf verworven kennis, en dus iets gadeslaan in onbevangenheid, alsof het voor het eerst was. Als je de […]
We slaan, hoop ik, ons eigen doen en laten, onze eigen geest oplettend gade om er oog voor te krijgen, hoe onze handeling en wilsuitingen zijn. Ik herhaal nog eens: wat we willen is onafhankelijk van het feitelijke, van dat ‘wat is”; het wordt door het zelf, en door wat het zelf wil, bepaald – […]
De gewoonte van het woord, de emotionele inhoud en de verborgen bijbetekenissen van het woord blokkeren het vrij zijn van woorden. Zonder die vrijheid is men de slaaf van woorden, van gevolgtrekkingen en denkbeelden. Wanneer je op woorden leeft, zoals zovelen doen, is de innerlijke honger onverzadigbaar; die blijft altijd ploegen zonder ooit te zaaien. […]
Waardenmaatstaven, gelegen in de slavernij van omstandigheden en in gelijkvormigheid met de omgeving, moeten er zijn, zolang er vrees is, die voortkomt uit het zoeken naar veiligheid. Wanneer de geest, die intelligentie is, de volle betekenis der omgeving doorziet en haar daardoor begrijpt, dan treedt die spontane aktiviteit op, die intelligentie zelf is en deze […]
