Zijn de dingen die je registreert, die je psychologisch registreert, eigenlijk wel ergens goed voor? Alles wat je psychologisch vastlegt is onnodig. Door de dingen vast te leggen, door ze op te tekenen als het ware, doordat je brein ze vasthoudt, verschaft het zich een zeker gevoel van geborgenheid, maar die geborgenheid bestaat alleen uit het ‘mezelf’ dat al zijn psychologische gekwetstheden en ontvangen indrukken om zich heen heeft verzameld. Daarom beweren wij, dat het psychologisch registreren en vasthouden van wat dan ook absoluut overtollig is – of dat nu dingen zijn waarin je gelooft, die je ervaren hebt, je dogma’s, je wensen en verlangens, allemaal zijn ze totaal overbodig. En wat is dan wel noodzakelijk?  Voedsel, kleding, onderdak, verder niets.

Dat van binnen in te gaan zien is iets geweldigs, het betekent dat het brein ophoudt de faktor te zijn , die ik-vormende elementen opstapelt. Het brein is dan uitgerust en kalm -en inderdaad heeft het in hoge mate rust en kalmte nodig; maar het heeft altijd gemeend, die rust, die geborgenheid  te kunnen vinden in het ‘mezelf’ dat de opeenstapeling is van al het voorheen geregistreerde, wat niet anders is dan herrinneringen die daarom waardeloos zijn -het is alsof je grote bergen as opzamelt en daar geweldige waarde aan toekent.

Alleen maar dat vast te leggen en registreren, wat absoluut noodzakelijk is – als je je daarin kunt verdiepen en in staat bent dat te doen, is dat iets geweldigs, want dat verschaft werkelijke vrijheid – vrijheid van alle opgestapelde kennis, traditie, bijgeloof en ervaring, die allen samen aan dat enorme bouwsel gebouwd hebben, dat voor het denken het ‘mezelf’ is, waar het denken zich aan vastklampt. Waar geen sprake meer is van ‘mezelf’ ontstaat intens meegevoel met anderen en dat meegevoel schept helderheid. Die helderheid gaat dan hand in hand met een daarmee overeenstemmende vaardigheid.

Leven en sterven, blz.81, r. 13