Bij een poging tot concentratie, worden de met elkaar in strijd zijnde gedachten-gevoelens onderdrukt, opzij gezet of beheerst en via dat proces kan men geen inzicht verwerven. Concentratie wordt bereikt ten koste van het diepe gewaarzijn. Wanneer de geest kleinzielig en bekrompen is zal concentratie hem niet minder onbeduidend en banaal maken; die zal integendeel […]

zie op 4.32

De meesten van ons leven in een wereld van mythen, symbolen en huichelarij en deze wereld is voor ons veel belangrijker dan de wereld van de realiteit. Omdat wij de wereld van alle dag met zijn ellende en strijd niet begrijpen, proberen we ervoor te vluchten door een wereld van huichelarij, een wereld van goden, […]

Denken is een reageren vanuit het voorbije, vanuit het geheugen, nietwaar? Het geheugen is een kwestie van traditie, van ervaring, en als het op wat voor nieuwe ervaring ook reageert, komt die reactie uit het verleden voort; iedere opgedane ervaring versterkt daarmee het verleden. Onze geest is een produkt van het verleden, van de tijd; […]

Alleen iets dat eindigt, kan besef hebben van het nieuwe, van liefde of van het allerhoogste. Iets dat continuiteit, ‘duurzaamheid ‘ heeft, is een herinnering aan de dingen van toen. Onze geest moet aan het verleden ontsterven, al is hij door het leven gevormd. De geest moet in zijn totaliteit volkomen stil zijn, zonder enige […]

We zijn op zoek naar iets dat ons de werkelijkheid doet vergeten – hoe achtenswaardiger en hoe straffer dat ‘iets’ georganiseerd is, hoe beter.  Collectief aan de werkelijkheid te ontvluchten is de hoogste vorm van geborgenheid die er bestaat. Als we onder ogen zien wat is, kunnen we daar iets aan doen; maar door van […]

De intense energie van het leven is altijd aanwezig, dag en nacht. Ze kent geen wrijving, geen richting, geen keuze en geen streven. Ze is er met zo’n intensiteit dat denken en voelen haar niet kunnen vangen om haar naar hun fantasieën, godsdiensten, ervaringen en verlangens te vormen. Ze is er in zo’n overvloed dat […]

Afsterven van de psychologische structuur, waarmee de geest zich heeft geïdentificeerd – en er is geen verschil tussen de maatschappelijke en de individuele structuur – sterven ten opzichte van iedere minuut, iedere dag, iedere handeling; los zijn van het onmiddellijke van de genoegens en het voortduren van het leed en de totaliteit van dat sterven […]

Wanneer je zegt “het zal wel verschrikkelijk moeilijk zijn” leef je al niet meer van ogenblik tot ogenblik liefdevol en vriendelijk. Dan heeft je geest zich al in de toekomst geprojecteerd en een probleem geschapen – en dat is nu juist het karakter van het zelf. Het blijft overeind dank zij verleden en toekomst. Aanpassing […]

In the ending is a beginning | J. Krishnamurti

Herinnering leidt ons door onze ervaringen. We treden elke nieuwe ervaring tegemoet met een, aan banden gelegde geest, een geest, die reeds beladen is met herinneringen ter zelfbe­scherming, die bestaan uit angsten, vooroordelen en verschil­lende neigingen. Herinnering legt altijd de geest aan banden en schept een omgeving met waarden, waarin de geest gevangen raakt. Zolang […]

Herinnering is mechanisch, het denken is mechanisch, het is een soort computer, een machine net als de hersens. Waarheid en werkelijkheid, H.9, blz.134,r.28    

Sensaties kennen een begin en een einde, die kunnen herhaald en nader uitgewerkt worden; maar beleven speelt zich niet af binnen de begrenzing van de tijd. Dat waar het op aan komt, is het beleven, en dat zal nooit ons deel zijn in de jacht op sensatie. Sensatiegevoelens zijn begrensd en persoonlijk, ze geven aanleiding […]

Carlo Suares: Dat is dan een soort zelf opgewekte induktie stroom . . . De herinnering van intense emoties, of van een schok, of een extase wekt het verlangen naar een herhaling van die ervaring en zo wordt het symbool de hoogverheven innerijke autoriteit, het ideaal, waar alle inspanning op gericht is. Het doel wordt […]

Vrede is een gemoedstoestand; vrede wil zeggen bevrijd te zijn van alle verlangen naar geborgenheid. Zolang geest en hart op geborgenheid uit zijn, leven we onvermijdelijk altijd in de schaduw van de vrees. Aanpassing en vrijheid, H.44, Positieve en negatieve lering, blz.212, r. 40

Vrede is een gemoedstoestand; vrede wil zeggen bevrijd te zijn van alle verlangen naar geborgenheid. Zolang geest en hart op geborgenheid uit zijn, leven we onvermijdelijk altijd in de schaduw van de vrees. Aanpassing en vrijheid, H.44, Positieve en negatieve lering, blz.212, r. 40

Ook al wordt er in den blinde en met verstand naar gezocht, bestaat er ooit innerlijke zekerheid, innerlijke continuiteit, bestendigheid? Die bestaat niet. De vlucht voor deze werkelijkheid is angst. Het onvermogen om deze werkelijkheid onder ogen te zien brengt alle vormen van hoop en wanhoop voort. Aantekeningen, blz. 97, r. 21

Iedereen tracht dat wat voortgekomen is uit de dingen die hem omringen voor eeuwig te bestendigen; datgene wat het produkt is van de dingen, die ons omgeven, trachten we blijvend te maken. Allerlei soort van vrees, allerlei verwachtingen, verlangens, vooroordelen, sympathieën en persoonlijke opvattingen, die wij verheerlijken als onze eigen aanleg, die eigenlijk de uitkomst,  […]

Zuivere waarneming is niet waarneming met continuiteit, waardoor zij tot herinnering wordt, maar waarneming van ogenblik tot ogenblik. De waarnemer staat voor de essentie van het gekende en dringt aan het door hem waargenomene die dingen op, die hij eerder door ervaring en door allerlei vormen van zintuigelijke reacties heeft verworven. Een waarnemer manipuleert altoos […]

Angst begint en eindigt met het verlangen naar veiligheid, naar innerlijke en uiterlijke veiligheid, met het verlangen naar zekerheid, bestendigheid. Het voortduren van bestendigheid wordt overal gezocht: in deugdzaamheid, relaties, activiteiten, ervaring, kennis, in uiterlijke en innerlijke zaken. Er is een eeuwigdurende behoefte om zekerheid te vinden en te behouden. Dat aanhoudende verlangen roept angst […]